tag:blogger.com,1999:blog-17639820.post8186870212230001589..comments2024-02-02T07:57:17.401+00:00Comments on ÇİLEKSUYU: Liste 29Çileksuyu Sibelhttp://www.blogger.com/profile/03911732606954816588noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-17639820.post-29114065299865250272017-07-21T21:17:03.116+01:002017-07-21T21:17:03.116+01:00Canimsin...birikmez sen merak etme,hem birikse ne ...Canimsin...birikmez sen merak etme,hem birikse ne olur,bana da birsey katar.Ben calismaktan oyle cok yorulmadim acikcasi,belki de baska bir sansim olmadigindan.Meraklilik olayini cok iyi anliyorum zira her Istanbul ziyaretimde ayni sorularla karsilasiyorum,ayni cevaplari vermekten daraldim kac yildir.Herkes benim iyiligimi istiyor diye dusunmeye calisip,bu konunun beni negatif etkilemesine pek izin vermemeye calisiyorum.Bir sekilde keske diyecegiz,ya da yaptiklarimizdan belki yapamadiklarimizdan bir sekilde pisman olarak gocecegiz zaten o yuzden pismanliklarimi da kabul edp,elimdekilerle en iyisini yapmaya calisiyoruz.Zamanla biz de sartlarla degisiyoruz dolayisi ile hayallerimiz de.Benim kimseyle tartisma gucum yok,o yuzden oyle ortamlardan ve insanlardan hep kactim ben.Tatilde hep mutluyuz,gunu birlik bir tatil olsa bile tatil icin yasiyoruz hepimiz.Cok sarildim,optum.Çileksuyu Sibelhttps://www.blogger.com/profile/03911732606954816588noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-17639820.post-57396639571538855932017-07-19T15:42:51.864+01:002017-07-19T15:42:51.864+01:00Yaş ilerleyince insan olaylara da isteklerine de h...Yaş ilerleyince insan olaylara da isteklerine de hayallerine de bir başka gözle bakmaya başlıyor. Ben de hayıflanıyorum ara ara ama "keşke" demeyi bıraktım. Çok yorucu oluyor insanın keşkelerini sırtında taşıması. Şimdilerde başka hayaller kuruyorum Sibelcim. Artık çalışmaktan da çok sıkıldım. İstanbul'da hayat, İstanbul'da iş yordu beni. Diyeceksin ki başka bir yerde de farklı olmayacak. Biliyorum. Bize hep yüzeyselliğin ne kötü bir şey olduğu anlatıldı çoğunlukla. Sığ olmakla yüzeysel olmayı karıştırdığımızı düşünüyorum. Sığ olalım demiyorum ama herkesin hayatının en derinine inmek zorunda mıyız? Ya da neden etrafımdaki herhangi biri hayatımın ortaya serdiğimin ötesini de öğrenmek istiyor. Çok meraklı bir milletiz. Üstelik sadece meraklı da değiliz. Merakımızdan zorla öğrendiğimiz şeyleri de etrafımıza yaymaya, öğrendiklerimizden bir sonuç çıkarmaya falan çalışıyoruz. İnsanlar elbette konuşa konuşa anlaşır ama tatillerde dinleniyorum ben. Mesela Franszıca bilmediğim için kendimi Fransada mutlu hissediyorum. Yan masada oturan birinin karşısındaki ile konuştuğu moral bozucu şeyleri bile duymak istemiyorum. Her yanımız tartışmak için can atıyor, her hücremiz. İşte sırf bu sebepten artık çalışmamak, evimde kendime ait dört duvarımda yaşamak istiyorum. Doğrusu bu olmasa da benim ruhumun çektiği artık bu. <br />Dert ortağım Sibel. Ne anlattım sana yine di mi? <br />Sen şimdi bu anlattıklarımı dinledikten sonra derin bir nefesle bırak olur mu? Üstünde birikmesin. Çok ama çok öperim seni.www.macerakitabim.comhttps://www.blogger.com/profile/00153204409730227915noreply@blogger.com