Yapraklara doyamayan ben

Her sene oldugu gibi,bu sene de sonbaharla buyuk ask yasiyorum ben.


Kapisinin onundeki yapraklari supuren insanlar sinirime dokunuyor:)

En son giydigim,ilk kez,topuklu ayakkabilarim ve sahte kurklu yelegim bile  yapraklar ile ahenk icinde.Topuklu da olsa ayakkabim,yaprak ustu yine hisirdata hisirdata yururum ben...Hele o cinar agaci yapraklari ayri bir guzel sanki..

Yoga yaparken bile,gozum disarda,odaklandigim nokta,dusen yapraklar...


Kasim ayi,sonbahari en guzel gosteren ay,hic de kasmayan...

Sanirim instagram bagimlisiyim bende artik,cokkkk sevdim cok.Hele ki artik telefonumdan da blogumu guncelleyebiliyorum ya,degmeyin keyfime..

Bahcemizde,kucuk bir kedi ailesi yasiyor,cok sekerler.3 minik,birbirini kovaliyor cokca,iki kocaman ise,yayilip yatiyorlar sadece.


Dusmus saksimi goruyormusunuz?Kimbilir kac zamandir o sekilde duruyor,yaramaz yumurcuklar dusurmustur kesin,bende tembellikten gidip kaldirmadim bile.


Dilerim keyifli bir bayram geciriyorsunuzdur.


Bu bayramda harika insanlar girdi yine hayatima,en pozitifinden.Ne zamandir eglenmedigim kadar eglendim dun gittigimiz partide,ne zamandir olmadigim kadar sarhos oldum,bunca yil sonrasinda.Cok iyi geldi bana,insanlar,biraz sarhosluk.Oyle ki sanki iki haftadir durmaksizin calisan ben degilim sanki:)


Onlara bakarken,nasil da gerilerek,kasilarak yetistirildigimi dusundum,gereksiz seyleri onemseyerek.Halbuki onlar,oyle insancil,herkesi oyle iclerine alan insanlar ki,aklima getirdigim kotu seylerden utandim.


Velhasil,keyifler tamamdir su ara,havai fisek tadinda...