Hele o valiz hazirlamalar Istanbul oncesi,hep burkuyor icimi.
Gidince kendimi sudan cikmis balik gibi hissediyorum once,donunce aynen burda da.
Sanirim bazi seyler hic degismeyecek,giderken de donerken de aglayacagim ben nedense.Belki arada kalmisliktan,iki yere aitlikten ama iki yere yetisememekten.Iki yerde de beni cok sevip bana ihtiyac duyanlardan belki de.
Istanbul cok guzeldi.Kendisine kavusmadan once hep diyorum,amannnn ne olucak ki,annemler orda olmasa hic de gelmem sana diyorum uzaktan.Ama kavusunca Bogaz'a,kokum Emirgan'a,sene de bir kez de olsa kavusmaliyiz be Istanbul diyorum.Bogaz'siz,Emirgansiz yasamak eksik gibi geliyor bana sanki,belki de abartiyorum.Zaten insan neyi ne kadar ozledigini kavusana kadar anlayamiyor bence.
Kardan gidip de bahar havasina kavustum ben orda,uzerimde sadece kalin hirkalarla gezdim cogunlukla.
Yeni bir kuafor edindim kendime,5 liraya fon ceken,bana harika bir sac rengi veren,yine yeniden kirmizi sacliyim ben,bu sefer eskisinden bana gore daha guzel bir ton,belki bakir esyalari cok sevdigimden,simdiki bakir kirmizi cikolata karisimi sac rengime hayranligim:)
Yukaridaki fotograf teyzemle gittigim Pazar yurusunde cekildi,nasil da guzeldi hava.Mis gibi yosun kokusu geldi burnuma,belki de cok ozledigimden denizi misti o koku:)
Sokak kopegi olup da bu kadar mi asil olursunuz cogunuz.Nasil da coktunuz.Gozlerim doldu nice guzel cinsleri sahipsiz sokaklarda gormekten.Ne kadar bakilsalar da belli ki birileri moda olsun diye almis,bakamamis salmis sokaga.Hayvanlara acimasiz insana hic tahammulum yok benim.
Insanlar ne kadar multlukla simitle besliyorlar martilari.Dunyanin baska hangi sehrinde buna sahit olabilir ki insan.
Kaldigim iki hafta icinde,3 dogum gunu,bir soz,bir nisan,bir de dogum mutlulugu yasadik.Ailemiz harika insanlarla buyuyor,yegenlerimiz cogaliyor.
Donuste yasanan duygu yogunlugu bosuna degil sanirim.Asla bosluk degil ama o duygular var ya o duygular,beni maf eden:) Mantigi ve kalbi uyusmayan sanirim hep oyle kalicak,arafta.
Hoscakal simdilik Istanbul'cum,iyi baksin Istanbullular sana,kedine,kopegine,tasina,topragina.
"once an Istanbul girl,is always an Istanbul girl" diyorum kendime:) Bir kere Istanbul kizi olan,her zaman Istanbul kizidir diye de ceviriyorum:)
Super gecsin Cuma gununuz,sevinin,sevindirin olur mu?
not:Bugun deli anne'de okudum,annesi cocuklari sadece kandillerde degil,HER cUMA sevindirmek gerekir dermis.Ne guzelmis.Dedem aklima geldi,elinde cokomikle gelen,hangi gun oldugunun oneminin pek de olmadigi cocuk yaslarda.
Hoskalin:)
merhaba,tesadufen gordum blogunu,okudukca okumak istedim,beni benden aldi taaaa canim Londra`ma goturdu,bende kaldim oralarda sonra ruzgar beni Malta`ya tasidi:)) simdi daha uzaklardayim Guney Amerika`da Sili`deyim, ama ne cok ozledim oralari, sayende tekrar gittim ,biraz olsun kokusunu duydum..tesekkurler,yazilarini bekliyorum,sevgiler
ReplyDeleteSevgili Tijen,cok tesekkurler guzel yorumun icin,bundan Boyle daha cok yazmaya calisacagim London ile ilgili:) Sevgiler,iyi bak kendine cok uzaklarda:)
ReplyDelete:) iki yere de ait olamamak ne güzel anlatmışsın, ben iki değil pek çok yere ait değilmişim gibi hissediyorum, hem iyi hem garip bir duygu ..
ReplyDeleteşimdi bir yandan Cem Adrian Sen Yağmurları Sevdiğinde çalarken bu yazıyı okudum ve son cümlesinde aklım çocukluğuma gitti, koptum... ne kadar içimde duygu yoğunluğu varmışta bu yazı ile çıkmış, teşekkürler böylesine bir yazı ve fotoğraf paylaşımında bulunduğun için...
ReplyDeleteDeli ANne,hem olmak,hem olmamak brazen hissettiklerim:)
ReplyDeleteZeynep'cim,paylasmak zevk her zaman,cogunlukla duygu yogunlugundan kaynaklanan...