Hayatimin en unutulmaz Mart'i,Hoscakal!

Merhaba canim dostlarim.Anlatmak istedigim cok sey var,nasil anlatsam nerden baslasam bilemiyorum o yuzden su an kalbimdeki sIkIsIklik,darlik,biraz gerginlik,biraz heyecan,korku ve bunlara ragmen teslim olmanin hafifligi ile yazmaya calisacagim cunku hem yazmak bana iyi geliyor hem de yillar icinde Cileksuyu benim hayatimin arsivi sizler de her donemime isik oldunuz.

43 yasina dogru ogrendim ki en sevdigimiz sag gosterip sol vurabilir,kasikla verip kepce ile alabilirmis.Kendimizi en guvende hissettigimiz anda,her seyin en yolunda gittigini sandigimizda her sey alt ust olabilirmis.Duygular med cezir halindeyken bazen dunyanin en guclu insani gibi hissederken bazen bir cenin gibi yumulup anira anira aglayabilir,kizginliktan bogulur gibi hissedebilirmisiz.Herseyin hayrina isledigine inansak bile bazen yenilikten cekinip,korkudan ölüyormuşuz gibi hissedebilirmişiz.Bir tarafimiz öldü derken,diğer tarafimiz pembe pembe sakuralar acarmis.Kollarimizi kocaman acip yeniligi karsilayabilirken,diger taraftan eskiden sahip olduklarimiza sImsIkI sarilip kalmak istermisiz.

Artik sigamadigimdan,yukumu tasiyamadigimdan,olani ne kadar sevsem de artik yetmediginden,en sevdiklerimi memnun etmeye calisirken kendimi ikinci plana atip arada ezildigimden,ezilmekten yoruldugumdan,sIkIsmIslik hissinden,ne yaparsam yapayim kimseyi memnun edemedigimden ve bunun beni tuketmesinden sebep yeni bir hayata basladim.

20 Mart'da ,bahar ekinoksunda bana 17,5 yildir yuva olan bu tatli evden tasindim.Ardimda tuylu bebelerimi,zamanla biriktirdigim esyalarimi biraktim.Yeni hayatima,yeni odama gercekten en sevdiklerimi  tasidim,hala da yavas yavas tasiyorum. Geride biraktigim esyalarin yeni hayatimda yeri yok ve gercekten en kiymetlilerim benimle her yere gelebilirlermis onu anladim.Bir nevi karavanda yasiyor gibi olacagim,az ve oz ile.Zaten insan icinde bazi seyleri kaybedince,malin hic de onemi kalmiyormus.

Ogluslarimi musait oldugum zamanlarda goruyorum.Onlarsiz yeni hayatim eksik,bos gibi ama onlar hep kalbimde.Zaten en kiymetli olan da anilar,onlar hep bizimle.

Tasindigimi bilenler o kadar kitap,cicek ne oldu olacak diye soruyorlar.Ingilizceleri Jane'e verdim,simdilik burda olan Turkceleri Serap'a veriyorum ve yanimda da yeniden okumak istediklerimi,en sevdiklerimi goturdum.Bu aralar okuyamadigimi da belirteyim.Bitkilerimden de yine en ozellerini sectim,yeni yatagimin ayak dibine koydum.

Uzunca bir sure kendimi evsiz,yurtsuz hic biryere ait degilmisim gibi hissettim.Iste o gunlerde bana "evin kalbindir" dedi Sibel Suslu ve bunu ruhuma yazdim, o gunden beri icim rahat.Zaten nereye gitse uyum saglayan insanlardanim ben, hep oyleydim;hani bazi cicekler (ne cicegi bilemeyecegim,siz soyleyin) her yerde her iklimde acarlar ya,oyleyim iste. Boyle olabildigimi bilmek beni mutlu ediyor ve gururumu oksuyor acikcasi.Sartlar ne olursa olsun,en guzel sekilde hayatin tadini cikarabilmek,kendime yetebilmek,korksam da yenilikten tum gucumle yeniliklere atilabilmek benim super gucum.

 Iste boyle dostlarim.Simdilik kendime ait bir bilgisayarim yok.Bir daha ne zaman yazabilirim bilemiyorum.O zamana kadar kendinize iyi bakin,dualariniza beni de katin.

Her sey gonlunuzce olsun,sevgiyle kalin.

@cilek_suyu her zamanki gibi aktif IG hesabimda.