ÇİLEKSUYU

emirgan.....

istanbul'a vardigimda neler hissettigimi anlatamadim heyecanimi dile getirmekten...hersey cok gri geldi gozume,sirf havadan degil,sanki butun binalar yaslanmisti,huzunlenmisti,bikmisti,yorgundu...sadece binalar degil,hava,insanlar,asik suratlar,telaslar..sanki buyuk,telasli bir sehirden gelmemiscesine ben kendimi kaosun icine dusmusum gibi hissettim..belki cok uzun suredir gormedigimdendi...ertesi gunu ilk disari ciktigim yerde tabiiki bostanci taraflariydi..yasayanlar bilirler minubus yolu uzerinde yol calismalari var ve insan o yolda yururken kendini cok kirlenmis hissediyor tozdan dolayi..ama sikayetim yok ne minubusten ne minubus yolundan,bilakis pek eglenirim giderken...

velhasil ilk bir kac gun ben kendimi hic istanbulda hissedemedim,taaki emirgana gidene kadar..emirgan benim kalbimin en guzel kosesinde,en guzel yeri olan tek yer belki de...hani her seferinde cocukluk anilarimi tazeledigim,orda yasamis olmaktan ne kadar mutlu oldugumu hepkendime soyledigim tek yer..kalbimi hep biraktigim,bir gun geri donuceksem,illaki orasi olsund edigim tek yer sanki...

o minicik ara sokaklardan yuruyerek otobus duragina inmek,bogaza nazir otobus beklemek,her seferinde sariyer ya da resitpasa otobusunun ne kadar dolu olduguna sasirmak,bogazdan gecerken evlerin icini gozetlemek...

yukardaki fotograftakilerden 5.sindeki duvar-sag tarafa dogru-,benim bisikletle-mavi bmx'im vardi o zaman ve enistem almisti,cok mutluydum,bir de asiktim arka apartmandaki burak adindaki cocuga:)-yas daha 12 falan:)viraji alamayip guzelce bir carptigim duvar....

emirgan cinaraltindaki cesme,suya gittigimiz yer...emirgan parki,salincagindan dusup dizimi yardigim,gole karsi babaannemin aldigi kagit helvayi goturdugum yer,ya da halamla kuzenimi benim salladigim parka goturdugum,gizli gizli opusen liseli asiklari gordugum yer.birde kucukkkeb beyaz koskte evlenmeyi hayal ettigim yer..

babaannemin terasina her ciktigimda,ne kadar kalabalik bir aile idik,ne kadar bagli bir aile idik dedigim yer,ama simdi bakinca herkesin apayri dunyalarda oldugunu gordugum,ahhh keske dedigim yer....

bir gun bir ev alabilecek olursam,ne kadar eski bir apartman olursa olsun,en alt kati bile olsa ben orada olsun istiyorum..ne kadar dokuntu olsa da hic farketmez ben boyarim..yeterki boyacikoye dogru yuruyim bir taraftan,canim isterse de emirgan tarafina dogru yapayim yuruyusumu..ne de olsa araba kullanmiyorum,daracik sokaklara park etme sorunum hic olmaz...evim manzara gormese de olur,yuruyerek kavusurum manzarama,hem bogazin havasi yeter...