ÇİLEKSUYU

is gorusmesi....

herhangi bir gun degildi bu gun..ne zamandir bekledigim,guzel gecicegini umdugum,yeni bir hayata,yeni bir ise baslayacagimi dusundugum,yeni seyler ogrenecegim diye heyecanlandigim bir gundu...oyleki gunes bile parliyordu sabahtan beri...iyiye isaret saydim gunesin ortaya cikmasini...

sabah altida uyandim,keloshun saatinde,ama kalkamadim,sekize kadar kendime simariklik zamani verdim,tatli bir uykuya daldim..gece ruyamda halami gormusum,hamile...gerilmisim..ama hamile gormek iyiymis..bunu da iyiye isaret saydim...

yine bozulan kombiyi tamire geldiler,ben arar aramaz,yine sicak suyum var,dilerim gitmez..adamin hemen gelmesi de iyiye isaretti bugunde...

bu pozitiflikle,evimi supurdum,yastiklari yikadim oturma odamdaki,astim,kedilerimin kumunu degistim ve kendime guzel bir kahvalti hazirladim,zihin acikligi versin diye,annemin yaptigi ayva recelinden koydum kizarmis ekmegimin ustune...

ilk defa giydigim topuklu ayakkabilarim bile rahatsiz etmedi,sevdim aynadaki suretimi..is kadini goruntumu..mavi gomlek ne kadar da yakismisti,siyah pantolumun ustune...kendimi sevdim bir kere daha,hatta zayif buldum goruntumu...

annemin verdigi kolyeyi taktim son anda,bir de orta parmagima kambur yuzugumu,bu aralar orta parmagimda yuzuk olmazsa ciplagim sanki....

boyle,ne zamandir icimde tasidigim heyecan,hafif gerginlikle tuttum ofisisin yolunu...ne guzeldi tren,metro,sakindi hafta ici olmasina ragmen,hos benim randevum saat 3'te idi..ben 1,5 saat oncesinden gitmistim,ki etrafi kolacan edeyim,ne var ne yok,yerini adam gibi bulayim...

yurudum ofisin oralarda,ogle tatilimde nerelere gidebilecegimi,yemek alis-verisi yapabilcegim yerleri gezindim sonra da kendime cafe nero'da sade bir amerikano ismarladim,bloglara baktim yeni telimde,kitabimi okudum ve gittim ofise...

girer girmez o pozitiflikten bir parca bile kalmadi...icindeki insanlara baktim,benimle gorusen adama....ofisin kendisi bir kutu kadar,pencere yok adam gibi..kutucuklar halinde bolunmus ofisin kendisi..zaten klostrofobik bir insanim,bana basti hey heyler...adam surekli yuzune dokundu durdu,zaten yeni hastaneden cikmis anladigim kadariyla-benimle konusurken teli caldi,ordan anladim-uykulu gibi,yorgun,surekli yuzune dokunuyor,nasil bir negatifliktir bu bir arada..ve 10 dk gorustum,cikmak icin ordan,zor bekledim..zaten iceri girer girmez,ben dedim bu ortamda kafayi yerim diye..adamin istedigi,3 ay bedavadan egitmek,egiticem diye seni deli gibi calistirmakti anladigim kadariyla..ve sonunda orda kalmanin bir garantisi de yok,belki kendi isinizi acarsiniz sinavi gecip de sertifikayi alirsaniz,belki de biz bir ofis daha acariz,orda baslarsiniz..

bu arada,is,gocmen danismanligi idi...ben daha once bu durumda bulundugum icin,kendi kisisel tecrubemden,kendimi cok hevesli buldum ve faydali olabilicegimi dusundum...

velhasil,adam ne zaman egitime baslamak isterseniz diye sordugunda,bilmiyorum,ben sizi ararim dedim,dusunmem gerek...

gunde 3 saat yolda gitmek,su anda calistigim yerde rahatim yerindeyken,sacmalik gibi geldi...

velhasil,ben bu isi kabul etmedim,etmiycem,65 kisinin icinden secilen 3 kisiden biri olmak belki guzel ama yok bana gore degilmis...yrm saatte giderim isime,aile gibi calismaya devam eder,yine de yeni is avciligina devam ederim...

dilerim uzun surmez ve ben yepyeni birseye baslarim yakin zamanda...simdilik haftaya pers.olucak sinavima odaklanicam ben...