Sarı hüzün rengi mi sanki?

Yaşanan onca acı günlerden sonra,coşkusunu bi türlü bulamayan insanın paylaşımıdır bu,bir nevi isteyerek,bir nevi zorla aslında.Kendime hatırlatma sadece,kendimi toparlayayım diye....

Çok çok üzgünüm hala,çok kızgınım hala...Hele hele insanlara inanamıyorum ve cidden utanıyorum çoğu zaman insan olmaktan artık.Sadece ülkem için değil,dünyalı olarak bu dünyadan utanıyorum resmen.Batsın bu dünya diyesim geliyor kimi zaman belki de çoğumuz gibi.Neden bu kadar hırs,bencillik,aç gözlülük,anlayamıyorum.

Belki de gerçeklere,acılara dayanma gücünü bulabilmek için bu kadar kitap,doğa,İncik cincik,spor vs var hayatlarımızda artık,başka zonlara,başka yerlere kısa süreliğine de olsa geçiş yapabilmek için.

Umudum kalmadı fani dünyada diye geçiyor içimden bazen ama sonra kızıyorum kendime,benim gibilerin de umudu enerjisi biterse vay bu dünyanın haline.

Not:kavozlarımı temizlik arası verdiğimde süsledim,ani bir ampül yandı kafamda,deniz kabuğu koleksiyonumun kavanozundaki boncuklar geldi aklıma birden,halamın yaptığı uzun süre taktığım bileklik-kolyeden iri boncuklar,küçükler de çok eski,kırılmış bileziğimden.Şimdi gözümün önündeler.Bir kavanoz yeri değiştirmek nelere vesile oluyor.

Herşeye rağmen,sevgi,coşku ve duayı eksik etmemek dileğiyle❤️