Nietzche Ağladığında....Bu kitap teyzemin,ödünç alıp da yine pişman olduklarımdan!Büyük sözüme tövbe ama bir daha en kıytırık kitabı bile ödünç almıycam:( Nerden bilenilirdim çok seviceğimi,bir dolu satır çizeceğimi,arada geri dönüp okumak isteyeceğimi.Neyse alacağız artık gelince.
Bence bu kitap teyzemin hayatının kitaplarından biri,kendisi hiç söylemedi ama ben hissediyorum.Okuduğu dönemi,dün gibi hatırlıyorum.Tavsiye eden yüreksizi de.
Neyse geçeyim çizdiğim-kuşlu defterime not ettiğim kimi cümlelere:(hepsini yazamıyacağım,cidden pek çizmişim kendi kitabım gibi)
-öğretmenler bazen acımasız olmak zorundadır.insanlara böyle katı mesajlar verilmeli;çünkü yaşam da acımasız,ölüm de.
-ölüm güç birşeydir.ölümün son iyiliği bir daha ölümün olmamasıdır.
-ona stresin bastırılmış duygular olduğunu anlat.
-insanın bütün eylemleri kendisine yöneliktir,bütün hizmetleri kendine hizmettir,bütün sevgisi kendini sevmesindendir!
..... Gibi cümleler içeren bu kitap,Breuer'in evliliğine karşı hissettiklerini paylaştığında beni pek duygulandırdı,ağlattı hatta.
Dilerim siz de okur,benim kadar beğenirsiniz.Kitap paylaşanınız çok olsun,umarım süper bir Pazar geçirdiniz.
Kitap tabii ki çok önemli bir kitap ama fotodaki kaktüs de benim ilgimi çekti. :)) Teşekkür bu güzel paylaşım için.
ReplyDeleteTesekkurler,kaktusume Ben de hayranim:)
ReplyDelete