bugun....sadece sukretmek geldi icimden....sahip oldugum hersey icin....
bazen unutuveriyorum ne kadar degerli seylere sahip oldugumu aslinda,sonra da kiziyorum kendime unutuverdigim icin...ya da gereksiz sinirler besledigim icin icimde,kizginliklar belki bazen de...hos insan engel de olamiyor yapi itibariyle.....yaratilmisiz iste boyle,hep daha fazlasi olsun diyoruz,derken de elimizdekini kaybediyoruz....ya da kaybetmek uzereyken kiymetini daha iyi anliyoruz.....ben sahipken bazi seylere,baskasi degil,baskasi sahipken ben degilim....hersey mukemmel olmuyor hayatta,insan herseye sahip olamiyor....buyudukce insan,sahip olmak istedikleri seylerin,cocukken sahip oldugu gulumseme kadar kolay olmadigini anliyor....
bakiyorumda yasim nerdeyse 30 oldu...5 sene oncesine kadar diyordum ki,o zamanlar yanimda olan arkadaslarim gibi olmayacagim....mesela bu yasta ben sandwich barda calisan olmayacaktim,sahibesi olacaktim..ama olmadi...30 yasima kadar hayallerimi gerceklestirebilmis olacaktim..hos hala 1,5 senem var,belki bir mucize olur,inanirim da hani....gormus oldugum sehirlere yenileri eklenecekti her yil,hatta belki de ulke...hadi bunu biraz sehirsel acidan gerceklestirdim diyeyim,kitasal bir ilerleme olmamis olsa da...
30 yas getirisinde,18-24 yas sonrasi hic bir aile kurma istegi olmadi ama icimde,cocuk sahibi olma...kendi evimin olmasi....sadece is ve ulkeler vardi hayaller icinde,gitmeler ve gelmeler...yerlesmeler...arada kalmisliklar...gonulde yarim kalmisliklar hep oldu,saniyorum olucakta daha....
lisedeki kizla simdi neredeyse 30'undaki kiz arasinda pek degisiklik oldu mu?bilemiyorum..galiba olmadi ki hala ayni seylere kiriliyorum ve uzuluyorum...hala insanlari kendim gibi dusunup,oyle konusuyorum,davraniyorum,karsi cins olsa da...bunun yanlis anlasilmasina cok alistim aslinda....kendimi cok degistirmek istedim,ama degisemedim,ben hic bir zaman hanim hanimcik bir kiz olamadim,ama neredeyse 30 oldum....cocuk kalpli,30...
ne yalan soyliyeyim,korkuyorum da bazen,cok seyden...kendime guvenmedigim konular da var,hani bazen bir yarim dunyayi bile fetedebilecegime inansada...
sukrettigim konulara gelince....
telefonun diger ucunda,annemle babamin sesini duyabiliyorum,kardesimin sesini duyabiliyorum...dakikasi 1 penny olan 0844 861 60 60 numara icin sukrediyorum,cidden..istedigi kadar goruntulu olsun msn,tel gorusmeleri hayatimin parcalari...
bir isim var...1,5 sene calismadiktan sonra,kendimi dunyadaki en zengin hatun gibi hissediyorum..param kisitli olsa da ona gore yasamayi ogrenmis olmayi kendime bir ders olarak goruyorum,gelecek icin....
seviyorum ve seviliyorum...hayatimda en basindan,ortasindan beri olan insanlar tarafindan...
uyuz olsamda patronuma,en azindan o uyuzluklara katlanabilme gucunu saglayan,bana birseyler katan bir ablam var artik...
sabirsiz sibelin bloguna,hic usenmeden destek olanım var...
kahkahalar attirabildigim musterilerim var.cidden agzimi aciyorum,neredeyse yerlere yatmalik guluyorlar...
dolabimda hala pisirmek istedigim kabagim ve patlicanim var...
hayallerim,umutlarim var...iple cektigim gelecegim,gozumde canlandirdigim dukkanim var....
302.postumu da kutluyorum...
belki de yakinda gidebilicegim bir yolum var,kisa gunlugune de olsa...
Yeni şehirler arasında yer alabilecekse eğer Cambridge'e alalım sizi efendim :)
ReplyDeleteSağlık Sibel'ciğim sağlık... Herşeyden daha önemli olan o! Sen sağlıklıysan eğer ve kafana koymuşsan yapmak istediklerini, zamanın çok da önemi yok. Nihayetinde olur istediklerin. Canın sağ olsun yeter!
Şu 1p/m işini bilmiyordum bak, biz 5p/m ödeyerek konuşuyorduk. Ayrıca telefon şirketinden de ödeme yapmak gerekiyor mu acep?
Canım adaşcım, hadi o dolabındaki güzel sebzeleri daha fazla bekletmeyip o misler gibi kırlı kızartmasından pişir, yanında bolca yoğurt, bir-iki dilim de senin o güzel ekmeklerinden olsun, afiyetle ye.. yerken de ağız tadının ne büyük nimet olduğunu getir aklına.. kulaklarımı da çınlat olur mu?
ReplyDeleteışık ve sevgi yolluyorum bir kucak, kabul et..
:))
ReplyDeletebana da iyi gelir hep hatırlamak sahip olduklarımı:))
ben çok değiştim sibel 20'li yaşlarımdan beri. şu anda durduğum yerde mutluyum ve en azından bunun için kendimle gurur duyuyorum.
sen de kendinle hep gurur duy ve sadece inan..
gerisi geliyor:)
sevgiler..
**hep bir Londra seyahati var aklımın bir köşesinde.. bu yıl bitmeden olacak gibi. şimdi bana söz ver. ellerinle sandwich yedireceksin ve beni de gülmekten yerlere yuvarlayacaksın:)) ne dersin?**
berceste'cim o 1p/m ev telefonundan arayinca,senin ev telefonuna isleyen para..7p de cebi arayinca...eskiden kart aliyordum ben boyle daha uyguna gidiyor,kart kulaninca konturleri eksilir ya,birde belirli bir sure icinde bitirmen gerekir,bunda oyle birsey yok daha guvenli..cambridge i cok severim..kac defa gelmisimdir,yine gelecegim:)
ReplyDeletesibelim,pisiricem bu uzun haftasonunda,ekmek yapmak da var aklimda zaten...cok saol,iyiki varsin...
dilaracim,bende cok mutluyum aslinda su yasadigim donemden,ama bazen oluyor iste,hani daha iyi olabilirdi diye..hos yasin ne onemi var ki degil mi istedikten sonra..sevgiler..
sibelim hayatta ne oldugun, nerede oldugundan cok, nasil hissettigin önemli bence, ve bercestenin dedigi gibi saglikliysan eger yasiyorsundur ve hersey harikadir :) blog template'in cok güzel olmus buarada :)
ReplyDeleteTabii ya, silen, bozan Rahşan anında farketmiş :) Ben de ettimdi, acaba dedimdi! Güle güle otursun yeni evinde Çilek Suyu! Sibel, bir de yazıları ortalayabilsen var ya... TD bilir bu işi, bir danışalım!
ReplyDeleteCambridge'e her zaman bekleriz, yeter ki haber ediniz...
Bazı şirketler hem kendilerine, hem de telefon şirketine ödettiriyorlar, faturada görünce astarının yüzünden pahallıya geldiğini anlamak, hezimete uğramakla eşdeğer olduğundan danışmıştım. Şimdi bu numara, eskisi ile yer değiştirecek, teşekkürler!
bu kararın için seni kutluyor, yanaklarından öpüyor, kucaklıyorum sibella! çok yaşa sen e mi?
ReplyDeletetijen
Yasama sevincin hic eksilmesin, hayallerinden vazgecme derim ben :)
ReplyDeleterahsancim,cok haklisin inan ki,bende oyle dusunuyorum,hergun bir armagan tabii ama bazen insan iste nankorluk yapabiliyor:)
ReplyDeletebercestem,aynen bende oyle dusunmustum hani kullanmadan once,acaba dedim inanmadim,ama ben,arkadaslarim herkes kullaniyor ve bir aksilik cikmadi henuz,eskiden birde yrm kurusmus:)bu arada ben cok denedim ortalamayi ama beceremdim,birde benim bilgda gozukmuyor yamuk,kardesimin bilgisayarindayken farkettim,denedim ama beceremedim,icimide kemiriyor aslinda..danisayim hocama bir:)
saol tijen ablam,cok tatlisin bende kucaklarim:)
papatyacim,cok saol,hepimiz insanlah,insek de ciksak da yasama sevincimiz hep olsun:)
selam ;
ReplyDeletenette dolaşirken rastladim bloguna ... ben de richmond da kalmıştım 2 sene, ogunlerim geldi aklima.isinde mutlu olmana sevindim.yorumlardan türk hanimlarin birbirini yalniz birakmadikleri belli.sevgiler!
Sevgili Sibel,
ReplyDeleteyazını baştan sona okudum ve bir taraftan etkilendim bir taraftan kendimi gördüm sanki. ortak hayallerimiz var ve ben de zaman zaman sahip olduklarımın kıymetini çok iyi bilmeme rağmen daha fazla isteklerim var. ama bence olmalı da . yerimizde saymak değil ki yaşam. ayrıca da acayip şeyler istemiyoruz ki. zaman zaman direncim kırılsa da yürümeye devam ediyorum. sakın vazgeçme hayallerinden seni tanımasam bile yazdıklarından anlıyorum ki çok güçlüsün. herkesin zaman zaman gücü azalır ya da direnci kırılır. önemli olan tekrar ayağa kalkmak. istemekten asla utanma. sevgiler...