ÇİLEKSUYU

Yasli Dostum.....

Yasli Dostum'un adi John....Her gun gelir...Cogunluklu ayni seyi yer...Ama hep simsiyah filtre kahve icer...Hep over benim kahvemi...Ben her zaman ikinci kahvesini yazmam,odemesin diye...

Ne yiyeyim diye bana sorar,ben fikrimi soyleyince,onu sevmiyorum,bunu sevmiyorum der...

Bahcesinde domates yetistirdi,benimle paylasti,her zaman yaninda tasidigi cantasinin icinde,hic usenmedi bana da getirdi...Halbuki benimde bahcemde domateslerim vardi...Nolede bana bahsisimi ayri bir kart icinde verdi..

Kendine yeni araba aldi...Bastonu vardi,bacagi iyilesti,gencler gibi yurumeye basladi...

Tutun icer,wiski sever...Kizi ile konusmaz,o konuyu acmak da istemez,ici acir diye..

Yanliz bir dul...

Cok yakin bir dostu var,beraberce takilirlar arada,dostunun torununa kizar arada...

Eger o gun icinde gelmezse John ya dusmustur yine,ya hastanededir...Patronlarimi cok sever ama en cok da beni sever John...Senin icin geliyorum der,gunume renk kattigin icin....Konusur da konusur....Yemege davet eder..Komsusundan bahseder,ona ne kadar iyi davrandigindan....Kizin sevgilisinden dayak yediginden...

En son gecen hafta sonuna dogru geldi John,ben kapatmak uzere iken..Fazla hiperdi...Onceki gun cenazeye gitmis,fazla icmis...Icki sonrasi sarhoslugu yasiyor...Capcanli ve mutlu gorunuyordu...Israr etti seni ve komsu kizini yandaki Italyan restoranina goturmek istiyorum dedi..Sen Italyan yemeklerini seviyorsun di mi dedi....Peki dedim,bu aralar cok yogunum ama bakariz dedim...Kirmamak icin...

Bu sabah en yakin arkadasi geldi, vefatini haber vermek icin...Cok uzuldum,gozum kahve makinesine ,her zaman oturdugu masaya gitti...Nasil olucak dedim bundan sonra burasi,John olmadan....Soz vermisti,ben dukkanimi acinca gelicekti...Ben gidicektim,ama sanki hep John olucakti orada...Bu hafta 70 yasina giricekmis...Cok calismis,yorulmus...Sikayet etmenin ne manasi var ne de olsa hic birsey degismiyor derdi...

Diyorum ki,iyiki sarilmis bana John gitmeden,opmus beni,seni seviyorum demis arada takilsam da....

Bu kadar kisa zamanda cokca sevdigim bir dost,dede yerine koydugm mavi gozlu bir insandi...Kendisini gercekten ozliyecegim,yoklugunu hissedecegim her gun...

O yuzden diyorum ki dostlar,hayatinizdaki herseyin kiymetini bilin,en cok da insanlarin...Olumle burun burunayiz,sevmenin,saygi duymanin,iyilik yapmanin,iyi olmanin ertelemesi olmaz...

Su bloga da bir bakin isterim...