Fark Etmek guzel sey arkadas

Gecen gunku 10000 adimi asan yuruyusten geriye kalan fotograflar bunlar.O kadar durmustum ki,bunlari bile paylasmadan edemedim,kimimizin cok alisik oldugu kareler belki ama yanlarinda her durdugumda  icimde yasattiklari yasam sevinci daha farkli.Yuruyup,durabilmek,durup incelemek,hayret icinde hayran kalmak elimde degil artik.

Bu fotograflari telefondan yuklemistim draft kismina,icimden gelince paylasirim diye.Fotograflari iphonedan yuklediysem,edit yaptiysam bu sekilde yaziyorum blogu,cok sevkle yazasim da varsa bilgisayarlardan birini acip,fotografli guncellemeye parmaklarimi tutamadan yazip,yandaki tarihi degistirip,basiyorum tusa size ulassin diye.

Fotograf makinesini Istanbul'dan beri eline alamayan tembel bir blogcuyum ben.

Bu aralar blogla hasir nesir olmaktan cok mutluyum ben.Hatta gecen gun aklima geldi,Defne'm buyuyene kadar,fark edene kadar yazarsam(ki plan bu) acaba O da okur mu diye hayal ettim.Adini dusundugumde kac kisi icimi titretip,gozlerimi dolduruyor bilemiyorum ki.Saka bir yana var cok ozel ayni hisleri farkli sekilde yasadigim insanlar cok sukur ki:)

Bugun bir arkadasim,Yeliz,ben nasil hep boyle pozitif kalmayi becerebiliyorum diye sormayi dusunmus bana.Isteydi zaten,fazla konusamadik,Pers gunu konusacagiz:) Sabah kahvaltisinda.

Ben hep boyleydim.Kimi okul arkadasima gore hep Polyanna idim,insanlari,dogayi,hayvanlari,kucuk seyleri hep severdim.Babamin yansimasiyim ben bir cok konuda.Cok sinirlenip,kurup,ince dusunup karalar bagladigim cok gunler olur ama hep cikarim o durumlardan bir sekilde.Guldugum kadar agladigimi hep soylerim ben.Bunlari yaparken kimi zaman yanimda olmak istemeyebilirsiniz,cikardigim seslerden dolayi.Anirmaya benzermis gibi:)

Yaslandikca,pardon yas aldikca insan kendini daha bilir ve kabul edebilir oluyor sanirim.Eski sabirsizligim,aman hersey hemen olsun diyesim yok.Neyi,nasil istedigimi bilip,bunu soylemekten cekinmiyorum,yapabilcegim seylere yurekten evet,yapamayacagim seylere yurekten hayir diyorum,gercekten elimden geleni en sevdiklerim icin,isim icin,Doga icin,hayvanlar icin yapmaya calisiyorum,yapamayacagim seyler icin ne kendimi sucluyorum ne de yaparim diye karsi tarafi umutlandiriyorum,kendimi kandirmiyorum,karsi tarafi da.Mutlu olmak icin bir dolu sebep varsa,mutsuz olmak icin de bir dolu sebep var.Birseyden vazgecene kadar cok dusunuyorum,emin olana kadar.Sonra da aldigim kararin hep gururla arkasinda duruyorum,elimden geleni yaptiktan sonra kendimi birakiyorum,teslim ediyorum,ana,akisa,saliniyorum hayatin icinde.

Bir de gelecegi cok dusunmemeye calisiyorum ,o kadar calistim,denedim niye hala benim kafem yok diye artik kendimi yemiyorum.Benim,hak edenin,hayirlisi olucaksa herkesin istedigi hersey olsun diliyorum her zaman.Hani olmuyorsa birsey olmasi icin kendimi yirtmiyorum cunku cok inandigim seydir bu,olucaksa olucak siz kendinizi parcalasaniz da parcalamasanizda.

Cevremde cok sayili,gercekten can diyecegim insanlar var benim.Aileme uzaktada olsam deli gibi asigim,ki babamla kardesimin kafalarina birbirlerine vurasim geliyor bazen:)

Sevdigim,yapabilecegimi bildigim isi yapiyorum senelerdir ve o konuda kendimi gelistirmek icin daha cok calismak,ogrenmek istiyorum.Insanin sevdigi isi yapabilmesi cogu zman bir luks,ozellikle bizim memlekette,bedelleri agir olabiliyor,karsi taraftan duyduklarima kulaklarimi tikamayi ogrendim yillardir.

Cokca yuruyorum,cokca.Bana gore kisacik mesafeleri insanlarin araba ile gidip gelmesi,buyuk bir yazik.

Ilham veren bir dolu insan var bana,blog dunyasinda ve IG'de.Sevk veriyorlar,yaptiklari,yarattiklari ile bana guzellik asiliyorlar.Ig'yi seviyorum,hemde cok,mutlu olmak icin bir dolu kare var orada.

Yoga yapmaya calisiyorum,eskisi kadar cok yapamiyorum cunku uyeligimi gecici sure dondurdum,kendi capimda yapabildigim bir kac hareket yetmese de surekli oturmaktan iyidir.Hareket ve bereket olayina cok inaniyorum.

Yazmayi,okumayi seviyorum.Blog disinda iki gunlugum var,birisi tatillerim icin,birisi canim ne isterse onun icin.Bazi seyler hic degismiyor sanirim,daha dun gibi halamin bana aldigi gunluk:)yazabiliyordum ama cok kucuktum,o defteri birgun size gostermek istiyorum.

Yasadigim yeri seviyorum,hemde cok.GRILIGINI,yesilini.Su an oyle gri ki anlatamam.Havanin insanin kendini iyi hissetmesi ile alakasi yok bence,benim icin en azindan,gunesin piril piril parladigi gunlerde sokakta yururken agladigimi hatirlarim.O yuzden,gri Ada'm benim cennetim.Ada zaten,bu bile bir ayricalik bence.

SAHIP OLDUKLARIMA cok sukur ediyorum,cok.Bu konuda da babama benzemisim,inancli ama dindar degilim hic,dinleri okumayi,ogrenmeyi hep ilginc bulurum.Sukredebilmek,cok guzel bir duygu bence,sevmekten sonraki.

35 yasinda yeniden hayatima sifirdan basliyormusum gibi hissediyorum bugunlerde.O cesareti nasil bulduguma bile sasiriyorum bazen.Saglik ve ask,olduktan sonra hersey olmasi gerektigi gibi olucaktir diye dusunuyorum.

Mutlu olmak icinde,mutsuz olmak icinde binlerce sebep var diyorum hep,ben mutlulugu ve pozitif,guzel seyler dusunmeyi seciyorum cogu zaman basarili da olabiliyorum cok sukur ki.

Cok yazdim,aslinda bunlari yazmak icin oturmamistim,kisacik yazip kalkicaktim,dokuluverdi kelimeler.

Bu arada sahane bir yazi okudum az once,siz de okuyun.

Guzelliklerle kalin.Kalbinizi de gozunuzu de 4 acin.