17 February, 2020

Mutlu Pazarertesiler!



Gunaydin Dostlar. Nasil guzel bir uykudan,nasil guzel keyifle kalktim yogun haftasonundan sonra.Ufakligim kisa yuruyuse cikartilmisti zaten ben de dedim ki yataktan acele ile firlamayacagim,firlamadim.Kahvem bitince hemen taytimi,spor ayakkabilarimi giyinip tek basima parka gittim,6 dk'da kosarak parka vardim.Sonra agaclarim arasindan 3 tur hizli bir sekilde yurudum.


Once iki saksagan ucuverdi onumden,2 taneyi bir arada gormek nese getirir derler burdaki tekerlemede.One for sarrow,two for joy diye devam eder.Tek gorurseniz bir selam cakiverirsiniz ki,uzuntu yaniniza ugramasin.

Kuslar her zamanki senfonilerine baslamislardi,mutemadiyen senfonideler zaten.Ara ara onlari onurlandiran agackakan.kendisi ile henuz karsilasamadik.Sonra daldan dala konan Robin var,en sevdigim.Karni kirmizi.Ne zaman onume ciksa,cennetten selam getirdigine inanirim.Oyle diyorlar burda,ben de buna inaniyorum.

Ne zamandir dusunuyorum,kuslar her daim otuyor.Firtina sonrasi onlari etkilemiyor,soguk etkilemiyor sanki.O nese o cosku hep var.Bir de delice oten cennet kuslari,yesil papaganlar.Biz insanlar ise ufacik bir sey olmasin hemen umutsuzluga kapilip,moral bozuyoruz,kiziyoruz negatif duygular icinde yuzuyoruz.Uzuluyorum bize.Keske daha umut dolu,daha pozitif,daha hayvanlar gibi olabilsek bir cok konuda.

Cumartesi gunu burda cok sevilen sunuculardan birisi intihar etti,daha 40 yasindaydi.Nasil bir depresyondaysa.Ve O'nu bu depresyona surukleyen sosyal medya.Yuzlerine soyleyemediklerini kabadayi halleri ile ekran aradayken yapabilen zayif insanlar.Konu buraya nerden geldi bilemiyorum ama geldi iste.

45 dk yuruyus halindeyken bir suru sey dusunup,hayal kurdum yine.Kendime,tek basima olabilecegim daha cok zaman vermek istedigimi yeniledim kendime.Fred ile hayat,yuruyus cok keyifli ama yuruyus hep onun temposunda.Biraz hizlanmak,kosmak cok iyi geldi bana.Bana iyi geldigi icin size de hatirlatmak istedim,bir atin kendinizi disariya,kendi kendinize kalin,neyi yapmak isterseniz onu yapin.Ve ne olur yuruyun,elinizden geldigince.Gozunuzu gonlunuzu iyiye cevirin.Siz size lazimsiniz,kendinizi de en sevdiklerinizi sevdiginiz gibi sevip,kendinize deger verin.

Neyse,konu atladi yine.Halbuki ben bu sabah ne kadar da daginik bir kadin oldugumu anladim,onu anlaticaktim.Sozde derli topluyum ama aradigim seyi bulamayinca demek ki yeterince organize degilim dedim.Orda bir sutyen,orda baska sutyen.Bir kosede evde giydigim kiyafetler.yoga matim yere dusmus,beslenme cantami aksamdan sandigin ustunde birakmisim falan.Bugun yeni bir gun,topladim ortaligi,siyahlari yikadim,sevdiklerime mesaj attim,simdi supurup biraz dinlenecegim.

Hepimize iyi haftalar dilerim.

Konusmadan once dusunun:Dogru mu,faydasi var mi,ilham veriyor mu,gerekli mi,kibar mi?


4 comments:

  1. Bazen insanların klavye başında ahkâm kesmesini okuyorum da şaşıp kalıyorum. Güçlü mü hissediyoarlar kendilerini, hangi ruh halindeler inan anlamlandıramıyorum...

    Biz yürüyelim, gülelim, huzurlanalım ve mümkünse o gruptan uzak duralım...

    Mutla haftalar ♥

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ben de anlamiyorum Sebnem'cim.Klavye basinda insan nasilsa herhalde etrafinda da o sekildedir gibime geliyor,gerceklerinin yansimasi olmasa nasil yazabilsinler yoksa.Evet biz guzele bakalim canim,yuruyelim guzelleselim:) ♥

      Delete
  2. haydi mime!! https://edischar.blogspot.com/2020/02/dumduz-mim.html

    ReplyDelete