Sibel'in sprey boya ile imtihanı

Pazar günü işten dönüyorum.Normalde 1,5 saatte kat ettiğim yol çıktı neredeyse 2,5 saate.Pazar günleri otobüsler-trenler daha seyrek çalıştığından bu zorluğa artık alışmam gerek.

Soğukta çok bekleyip,sinirlerim gerildi.Allahtan aç değilim,sadece çok çalışmış olmanın yorgunluğu ve gerginliği var.Evimi özlemişim,insanlar beni üzmüş.Halbuki onların suçu yok,herkes haklı kendi çapında...Duygularını uçlarda yaşayıp gerilen benim yaradılışım.

Evet eve biraz geç geldim...Şanslıydım çok ki geleceğim bir evim var,sıcacık huzur veren.Ama o sıkkın halde unutmuş,lanet hatta küfür etmişim...Sanki dünyanın sonu gelmiş ve ben o kadar kızmış,üzülmüşüm!!!! Sokaklarda yaşamaya mahkum o kadar insan var,varlık var,onların günahı ne!!!!

Ertesi gün ise uzaktan sevdiklerimden birisi yavrusunu kaybetmiş.O büyük acıya söyleyebileceğim çok şey var ama söyleyebilme cesaretim yok.Hem söylesem ne yazar.İki gündür aklımdan çıkmıyorlar,hep mutlu olmuş yüzleri,güzellikleri.Allah sabır versin diye dua edebiliyorum uzaktan.Nasıl dayanılır kimi acıya.Kendimi yerlerine koyunca maf oluyorum.

İnsanlar büyük acılar yaşarken,ben takmışım küçücük,boktan şeylere...Bazen insanlığımdan utanıyorum resmen...Ne kadar okusan,inansan bir an gelince unutup,içindeki tüm iyilikleri yok ediyorsun Sibel,çok ayıp!!!

Velhasıl kızdım kendime çok.İnsanları telkin etmeye gelince büyük sözler,pozitiflikler...Kendine gelince unut,döv kendini...Ayıp!

Mübarek kandil gecesinde duam benim ve benim gibilerin daha sakin,sabırlı,anlayışlı,geniş olması.

İyilikler diliyorum hepimize...

Not:Sprey boyadan nereye! Özendim aldım,cam kavanozlarımı boyadım,hayal ettiğim gibi beceremedim.Dalgalı oldular.Çünkü yakın mesafeden sıkmışım.Uzman arkadaşlarımın dediğine göre,geniş alanda uzaktan sıkmalıymışım.Ben mutfak masası,sonra lavabo sonra da küveti kullanıp fazladan iş çıkardım...Olsun,bu da böyle bir anı olsun,öğrenirim elbet!