2017 52 Liste Projesi:Liste #50

Liste 50:Basarilarinizin listesini yapin

Her zaman kendisi ile yarisan,dun yaptigindan bir adim daha ileri gitmek icin ugrasan bir insan  olarak basari kelimesi bana cok hirsli geliyor acikcasi.Cogunlugun basari kavramina hic uymuyor benim hayatim.Basari diyince nedense aklina cok buyuk isleri olan,holdingler yonetebilen insanlar geliyordu yillarca cunku oyle buyutulmustum.Benim ise hic oyle bir hedefim olmadi,zaten oyle buyuk isler icin cok fazla duygusalim ben.

Benim basari kavramim B.O.K (birak ordan kac) yoluna girdigimde devam edebilme gucu bulabilmek,olmayacagini anladigim hayalin pesini birakip ya da erteleyip,sifirdan baslayabilmek.Yuruyemecegimi dusundugum zamanlarda kalkip yuruyuse gitmek,kendim icin olmasa bile o adimlari zevkle Fred icin atabilmek.Yururken fark edebilmek,hayran kalip sukredebilmek.Kendimi cok kotu bir ruh halinde buldugumda o ruh haline teslim olup,hatta o ruh haline sukredip yine kendimi o ruh halinden cikarabilmek.Benim icin basari tuylu bebelerime evladim gibi bakabilmek.Cevremdeki insanlara pozitif enerjimi verip,onlari iyi hissettirebilmek.

Hayattaki en buyuk basarim bence,Londra'ya gelme karari almak.Bir ruya gordum ben 2001 senesinde,Big Ben'in onunde fotograf cekiliyordum.Anneme Londra'ya dil kursuna gidecegim dedigimde sen de her yere gidiyorsun diye benimle dalga gecmisti.Babamin tepkisini hele hic unutmam,cok kirmisti beni.Londra beni cagirdi derim hep o yuzden, gelirken vize sorunlarim oldu ikiz kulelerin patlamasindan sonra.Bu arada annemle babamin tepkileri gayet normaldi aslinda,bizim ailede bir amcamla babamin Almanya fuar,annemin de Kibris yurt disi maceralari vardir.Lisede ben ve kardesim folklor ekibinde  oldugumuzdan guzel bir Avrupa turu ve heyecani yasamistik,o kadar.Hani hoppadanak kizlarinin 2 seneligine yurt disina cikma hayali korkunc geldi onlara cunku zaten daha kisa bir sure oncesinde arkadaslarimizla sinemaya gider olabilmistik.

Velhasil cok istedigimi anlayinca,2 sene sonra vizem bitince ben tekrar geri donucem dedigimde,uzulerek de olsa kabul ettiler,cunku o iki sene sonrasinda ben cok degismistim,6 ayligina geri donus zamanimda valizim yatagimin altinda,donus gunume hazir olarak bekledim ve 2004 Mayis ayinda geri dondum.Kafamda hangi vizeyi alacagima dair deli kararlar,stres,bekleme suresi derken calismadim,kilo aldim ve ancak 2 sene sonrasinda ailemin yanina gidebildim.Kardesimin dugununu kacirdim ve o arada bir dolu aci- sikinti yasadim.Dogru duzgun bir arkadasim yoktu,ben sadece bir hayalin pesinden kosuyordum.Iste o yillar da blog bana ilac gibi geldi.

Simdilerde vize sorunu olmayan,kendini isinde guvende hisseden,yorulsa da isini cogu zaman severek yapan,az maasla gul gibi gecinen ve eli-kolu tuttukca calismaya kararli 40 yasina yaklasmakta olan hayatindan gayet memnun bir kadinim.Basari,herseye ragmen hayata 4 elle sarilabilmek bence.

Gece yattigimizda icimiz rahatsa,o gune sukredip,kimisinin yuzune kocaman bir gulumseme koyabildiysek dunyanin en basarili insaniyiz kanimca.Gercekten istediginizde,vazgecmediginizde acamayacaginiz yol yoktur,acilmiyorsa da siz o an gormeseniz bile daha iyisi olacagi icindir.

Mutlu olun ve hayatinizin kiymetini bilin dostlar,bugun var yarin yokuz😍

eger su kaynagi senin kendi ruhundan fiskirmazsa susuzlugunu dindiremezsin-Goothe