ÇİLEKSUYU

offfffff offffff,huyumdan da....

ben aslinda soz vermistim kendime,bu yil seker gibi olucaktim,hani moralimi hic birseye bozmiycaktim,hep mutlu olup,pozitif dusunucektim ya da icimdekileri fazla yansitmiycaktim....nerdeeeeeee...huylu huyundan vazgecermi?3o yasima geldim nerdeyse,degisebilirmiyim ki,ya da nereye kadar degisebilirim...

kizlarim gitti benim de tum pozitif enerjim onlarla gidiverdi sanki...halbuki bir mutlu,bir mutluydum ki,ne guzel diyordum,ohh ne keyifli basliyorum yeni yila,daha 13.gununde sevdiklerimin bir kismina kavusuyorum...sonra kardesimin nisani var,en sonunda sevdigine kavusuyor,allah tamamina erdirsin,uzaktan sadece izlemek dusuyor bana,icim aciyarak da olsa....
bedeller agirmis hayatta,bir seye kavusulurken bazi seylerden vazgecmek zorunda kalmak gerekirmis.ayrilik gun gectikce daha cok acitirmis insanin icini...sevdiklerinin yaninda en gerektigi zamanda olamamak varmis..halbuki nedendir,nerdedir bunun cevabi,herseyin nedeni vardir hayatta da benim hala bekletilmemin nedeni nedir,daha dogru duzgun insanlar ingilizce konusamazken ozgur yasarlarken,ben neden dunyanin en ozgur olan ulkelerinden birinde hapiste gibi esir olmak zorundayim ve nereye kadar kendimden kurban etmeliyim....daha ne kadar beklemeli,beklerken gozyaslari yagmuru altinda kalmaliyim...negatiflik denizinde,kendi pozitifligimle nereye kadar cirpinabilirim ki,bogulmadan....

ben iste bu durumlardayim son zamanlarda,hic birsey keyif vermiyor bana,ne yeniden basladigim sigaram,ne karamelli kahvem,ne mutfagim,ne bilgisayarim...dalip gidiyorum,bakakaliyorum gecen gunlerime,kendi icime hapsoluyorum sanki..ya cikamazsam icimden,ya negatiflikler icinde bogulursam..ne oldu benim inandigim mucizelerime,nerde kaldilar..yetissinler artik,kurtasinlar beni....kavustursunlar beni...