ÇİLEKSUYU

BUGUN KARDESIMIN NISANI VARRRRRRRR:)

Aslinda hersey dun gibi...Ilk kavgalar,anlasamamazliklar,bagirmalar,cagirmalar.Benim cabuk sikilmalarima karsin,yine de beni oynamaya layik gormesi kardesimin,aramizda sadece iki yas fark olmasina ragmen,hala bana abla demesi "sibel abla"..Simdi nasil da komik geliyor bana,bu sekilde cagrilmak,cunku alisik degilim cokkkkk uzun zamandir,hala iki kucuk kardesim de olsa,bana yakistirdiklari daha sevimli sifatlar oldugundan...

Cok mu kavga ederdik,ederdik ama hep de cok eglenirdik,ilk ranzamizda birbirimizi gidiklamaktan gulme komalarina girerdik,barbilerden esmeri benim sarisini ise kardesimindi,amcam bize benziyenini almisti.Sadece barbimizde yoktu hani,babamiz bize kamyon ve icinden firladikca tavana yapisan tabancalardan da almisti....Aslinda ikiz gibiydik biz daha cok,oyleki bademcik ameliyatlarimizi bile ayni zamanda olmustuk,ayni oyuncaklarin farkli renklerini paylasmistik,ayni pijamalarin,ya da elbiselerin da yine farkli ama tam seker renklerini...

Ayni okullarda okuduk,ayni folklor ekibinde ilk kez yurt disina gittik...Zamaninda cok kavga ettik ama bu kavgalar sihirli bir degnek degmis gibi yok oluverdi bir yaz,Trabzondayken..Ve biz apayri da olsak bir butun olduk o zamandan beri...Aslinda ben buyugum ama kardesiminin benim yanimda olmasi benim icin her zaman cok buyuk bir guven olmustu.O buyudukce,ozgurlugumuzu de beraber kazandik,birbirimize destek cikarak...Gerekirse ben onun icin,gerekirse o benim icin sesini yukseltti,tartisti,savundu.Ki bu hala boyledir,biz birbirimizin destegiyle yasamak istedigimiz hayatlara karsi yol aldik...

Cok zitiz biz aslinda,ben ne kadar cocuk isem hala,kardesimse her zaman cok olgun olmustur,bazen insanlar kimin abla oldugunu unutur bize bakinca...Belki de boylesi daha iyidir,cunku ablalarin da ablaya ihtiyaci olur bazen...Konusmak istedigim ne olduysa beni herzaman kinamadan ,yadirgamadan dinlemistir,konu ne olursa olsun,onemli olan senin mutlulugundur demistir bana...Kardesim degil aslinda benim en ama en yakin arkadasim,ruh adasimdir..Mesafeler mesefa degildir bizim aramizda,asla da olmayacaktir...Yaslansak da eminim yine konusacagiz uzun uzun,eminim yine akil isteyen,ablalik isteyen ben olacagimdir ablaligima ragmen...

Ben hayatimin en buyuk sabir sinavini verirken,kardesimin nisaninda olamadigim icin gercekten cok eksik hissediyorum....Ama biliyorum hersey cok guzel olucak,ikimizde hayallerimize kavusacagiz,sectigimiz,kendimizi adadigimiz yollarda...

Hayatini paylasicak,mukemmel bir es buldugu icin cok mutluyum,Allah tamamina erdirsin diyorum ikinize de,dilerim hayat yolunuzda papatyalar eksik olmasin,etrafiniz hep guzelliklerle mutluluklarla dolu olsun...

Dedigin gibi kardesim biz aslinda birbirimizin elinden hep tutuyoruz farkinda olmasak da,ben senin perinsem,sen benim melegimsin ve hayatimda cok buyuk bir renksin...Hep boyle kalalim...seni cokkkkkkk seviyorum papatya kiliklim....