Düşünüyorum,öyleyse varım....

Aslında farklı şeyler düşündüğüm yok,dönüp dolaşıp aynı şeyleri düşünüyorum.

Son zamanlarda hayatıma bakıyorum,herşeyin gayet aslında düzgün olduğu,çok şükür benim ve sevdiklerimin sağlığının yerinde olduğu hayatıma.Her zaman daha iyisini yapabileceğime inansam da,kendimi güvende hissettiğim battaniyeme sıkı sıkı sarıldığım,aslında çok daralmış olduğumda bir hışımla hiç düşünmeden o battaniyeyi fırlatıp atabileceğimi bildiğim hayatıma.

Kadın olmanın o dayanılmaz ağırlığının,fiziken ve ruhen aylık değişiminin bu düşüncelerde rolü büyük ne yazık ki.Çok özel varlıklarız biz,anlama kapasitesi olana hiç de komplike değil;)

Kendimi böyle biraz gerilmiş,bitmiş,emeğinin karşılığını görmüyor hissettiğimde,hemen kendimi suçlarım ben,çuvaldızını kendime batırırım daha çok.Çünkü böyle hisseden benim,benim yapım kimse beni böyle hissettirmek için uğraşmıyor.Değişmesi gereken benim,görmemesi,umursamaması,çok çalışmaması gereken ben!!!

Hani cidden o sakin,umursamaz,önemsemez görülen,hayatta mis gibi süzülen,hatta çok gerilmeden istediklerini elde eden insanlara imreniyorum,işte onlar benim rol modelim.

Son iki yılda çok sakinleştim aslında,farkındalığım arttı doğaya,ana karşı demiycem,çok şükür o hep vardı,babamın kızıyım ne de olsa.

Az önce IG hesabımda da paylaştığım gibi,ne kadar zor geçmiş olsa da son günler,ne kadar negatif bir modda uyanmış olsak da,bunu değiştirmek için elimizden geleni yapmalıyız.Bunu başta bize sunulanlara,o anları yaşayamayan insanlara borçluyuz.Kimbillir kim bizim yerimizde olmak ister....

Sağlığımız ve Aşk'ımız en büyük zenginliğimiz,kıymetini bilelim.Harika bir Eylül  olsun hepimize,ışıklar süzülsün yollarımıza,gönül ışığımız,gözümüz hep açık olsun...Değiştiremiyeceğimiz şeyleri kabul etme,değiştirebileceğimiz şeyleri değiştirebilme gücü versin Yaradan(bu kendime ettiğim en büyük dualardan biridir öğrendiğimden beri....Güven,teslimiyet ve kabul,sanırım mutlu bir hayatın anahtarlarından bir kısmı)