Okudum,bitirdim...Mücella❤️

Istanbul'a gittiğimde annemin başucunda buldum bu kitabı,teyzemden ödünç almış...Teyzem önerince merak ettim,kitaplarım olmasına rağmen,oradayken hemen okur bitiririm diye ödünç aldım.Deniz kenarında rahat okunan kitaplar şart benim için...

Nazan Bekiroğlu'nu Nar Ağacı ile çok sevmiştim.Kendisini hiç görmediğimden,Google'a sordum...Ne kadar güzel bir kadın,tarzına,duruşuna,renklerine bayıldım ben.Trabzonlu bir de:)

Mücella-ışık saçan demekmiş dedi teyzem.Ana karakterimizle hiç alakası yok gibi.Yeni Cumhuriyet'in içinde büyüyen Mücella'nın kendisini annesine adamış hayatı.

Nice hayaller kurmuş annesi Mücella için,dul olduğundan,laf gelmesin diye kızını okuldan almış,genç yaşında çeyizini  işlemeye başlamış Mücella.

Yıllar geçtikçe annesi ile küçük mahallesinde,annesine bir nevi esir olduğunu,Mücella'nın artık bu duruma teslim olup yaşamaya devam ettiğini görüyoruz.Mücella için kurulan hayalleri,Mücella'nın kurduğu hayalleri başkaları yaşıyor.Mücella aşk ile tanışmıyor.

Arka planda Türkiye dönemi,nohut kahveleri,sıcacık iç içe bir mahalle,zamanla küçük evleri yıkmak isteyen mütahitler vs...

Okurken üzülmedim desem yalan olur.Hele ki babanın okumasında yapılanlar,annenin cenazesi beni eskilere götürmedi değil.Hani dedemin okumasında alınan şekerler,kalabalık.Ben küçükken Emirgan da bu şekildi...

Mücella'nın bizim ailenin bir çok kadınına dokunduğunu düşündüm okurken.Mücella kadar olmasa da,ailemin bir çok kadınında o adanmışlığı,teslimiyeti görüyorum ne yazık ki.

Eskiden bazı şeyleri değiştirmek için çok büyük laflar ederdim,yaş aldıkça sanki değiştiremeyenleri daha iyi anlıyor gibiyim...Kimseyi,kimsenin hayatına girmeden anlayamayız...

Bu kadar çok foto koymamın sebebi ise,içinde ben olan fotoları Peri'min çekmiş olması.Malum,her kitaba bir foto şart,Peri ile oyalanmak için ona bu aktiviteyi sundum.Zaten küçüklüğünden beri makinam elinde.Canonumu O'na hediye edeceğim biraz daha büyüyünce.Annemin kiliminde kalbim kaldı ama getirmedim.Radyom da yıllar önce,babamın hediyesi.Bir de dedemin iş yerinden siyah telefonum,bir kaç bakırım var getiremediğim...Hoş bazı şeylerim de orda kalsın istiyorum,ne de olsa bir parça hep orda...Fotoğraflar İPhone 6s+ ile çekildi yine ve editlenmedi annemin evinin renkleri olduğu gibi çıksın diye...

Bunlar da Peri'nin yanında getirdikleri.Ordayken,babam ne iş yapar,küçük bayan yardımsever ve gergedanlar krep yemez'i çok büyük zevkle okudum Peri'me...Çocuk kitabı yazmanın hayali içimden geçmedi değil;)

Son olarak Mücella'yı okurken,Peri'min okumaya başladığını fark  ettim.Kumsalda okurken,Mücella kim diye sordu:) Bazı yerlerini bana oku dedi,kimi yerini kendi okudu...O yüzden Mücella bizim için çok özel kalıcak...

Velhasıl dostlar,paylaşmasam olmazdı.Elinize geçerse okuyun,geçmezse büyük bir eksiklik değil.Hepinize dinlendiren bir Pazar diliyorum,iyi,bereketli haftalar❤️❤️❤️