Kedili-köpekli

Günaydın,mis bir Londra sabahından bildiriyorum,sabah kahvemi içerken,yürüyüş öncesi.Uzun oturarak yazıyorum,nadir yaptığım keyiflerden birisi.Hazır kitabımı diğer odadan almaya üşenmişken,ne zamandır niyetli olduğum bu yazıyı yazayım artık dedim.Evet,nerdeyse iki senedir-Fred Kasım'da iki olucak- niyetliyim,kuzenim Sibel,kedi ve köpek nasıl bir arada yaşıyor diye sorduğundan beri.

O zaman en baştan başlıyorum :)

Ben küçükken Emirgan'da,halamın kuzeninin apartmanlarının önünde,koca köpekleri atladı üstüme,tamamen oyun oynadığını sanaraktan,ben panik,çok korkmuştum dün gibi hatırlarım.Halam,hemen önüme geçti,sözde beni koruyup saklamak için,sürekli bana sakin olmamı söyleyerek,Kahramanım halam,beni kurtarmıştı o korkudan.Zaten Filiz hiçbirşeyden korkmaz,Arzu huyludur;) Onlara baktıkça Selda ve beni görüyorum,kaderlerimiz bile benzer.

O günden sonra hayvanlara korkunu belli etmemeyi,etraflarında sakin olmayı öğrendim.Babamın sokak köpeklerine olan davranışı,şantiyelerine alıp götürüp sahiplenmesi bana hep örnek oldu.

Sonra buraya geldim,kendi hayatımı kurdum,öyle günler oldu ki,hiç geçmiycek sandım, o günlerde Adonis'i aldık,dün gibi hatırlarım o günü,markete gitmiştik,ben uzundur kızıl bir kedi  hayali ile yaşıyordum,eve kutu içinde mızmızlayan Adonis ile geldik.Adonis bana uğur getirdi,arkasından da 3 evsiz,sahipsiz bırakılan kedi.Hayır diyemedik,buyur ettik,iyi ki.

Lily ve Elvis diğerlerine ömür,hiç beklemediğimiz zaman,en sağlıklı kedilerimiz diye düşünürken bıraktılar bizi.Ailem,Elvis'in Fred'den dolayı iç hastalığa yakalandığını söylüyor,bence veterinerin beceriksizliği.

Ben yürüyüşe çıkmaya başladığımda bu memlekette,Periler Ormanımda,Jackie diye bir kadınla tanıştım,o zaman farkına vardım Çin Aslan'ı da denilen Shih Tzu cinsi köpeklerin.Kendisinin iki tane vardı,ve aşık olmuştuk birbirimize,her sabah yürüyüşüme ayrı bir renk oldular.Ben hep Husky istemiştim,evin küçüklüğü,kedilerin olması ShihTzu'ları çok ideal kıldı.Kedi olduğu için,barınaktan sahiplenemezdik,burda çok katı kurallar var sahiplenme konusunda.

Aradan yıllar geçti,ha olur ha olmaz,40'ları bekleyelim,emekli olalım derken daha bekleyemeden,aslında bizim için seçilmiş zamanda Fred'i aldık.Kızkardeşi ve kendisi arasında kaldık  ve Fred öyle bir baktı ki,o bizimdi,biz O'nun.Siz ne kadar seçiyoruz deseniz de,bence hayvanlar bizi seçiyor:)

Kedilerin Fred'e alışması hiç kolay olmadı,tıslaya tıslaya bir hal oldular,mama paylaşmalar,Fred'in onları tuvalette rahatsız edip kakalarını yemeğe çalışması.İlk günler büyük bir karın ağrısı idi hepimiz için,ben sabretmeyi öğrendim.Tuvalet alışkanlığı,her yerin çişlenip sürekli yıkamak zorunda olmak zordu.Sonra alıştım,öğrendim,çünkü sevgi o sinirli zamanları yok etti.Şimdilerde Fred'siz,köpeksiz nasıl yaşadım bunca zaman diyorum.

Eskiden köpeklerine,kedilerine aşırı bağlı insanlar bana çok normal gelmezdi,Di,Chanelle'i nasıl böyle çok sevebilirdi,dünyada yardım edicek çok insan varken,hayvanlara aşırı düşkün olmak ne demekti? Anladım ki,aşk demekti,hayvan sahipleri için kıllı-tüylü bebeler evlattı,ve insan hem hayvanlara bakıp,hem kendi çapında insanlar için de birşeyler yapabiliyordu.

Evet,evim Fred geldiğinden beri öyle çok temiz değil,koltuğum kokmaya başladı sanki,bazen gereksiz havlayıp beni sinirlendiriyor,her köpekle sosyalleşmeyi istemiyor,çocukları ve topları çok seviyor,eve gelen tamircilere tahammülü yok,hemen havlıyor,korumaya geçiyor,patileri peynirli cips gibi kokuyor:)

Yine de oğluşlarımın varlığını hiçbirşeye değişmem,hayvanlardan öğreneceğimiz çok şey var,fark ettirdikleri çok şey var,çok şükür onları yaratana.

Kimse patisiz kalmasın,dilerim sahiplenmeseniz bile sokaktakilere iyi bakarsınız,çocuklarınıza onları sevmeyi öğretirsiniz.Hayat,hayvanlarla çok daha güzel ;) ve dilerim kimse geçici bir hevesle sahiplenmesin hayvanları,onları kendi evlerinde sizden biri gibi kabul edip buyur edebilicekseniz ALIN,sahiplenin,getirin evinize,yuva yapın evinizi.Bence zaten çocuk ve hayvan sahibi olmak için belirli testlerden geçmeliyiz,herkes herşeye sahip olmamalı  kıymet vermeyi bilmiyorsa.

Mutlu bir hafta ortası diliyorum:) 

Hayatlarımızın bir pamuk ipliğine bağlı olduğu şu dünyada,her anın kıymetini bilip,yitirilen canlar için de yaşayalım.