Günaydın dostlar!Sabah 7:39! Sanki yine erken işe gidecekmişim gibi,ev ahalisi ile birlikte uyandım! Saat 7'yi geçerken hava hala karanlıktı,o yüzden hemen yürüyüşe çıkamadım.Şimdi daha bir aydınlık ama çok gri.Yürüyüs zamanını beklerken,bari çamaşır koyayım makineye dedim,bir kahve daha içip bu "yavaş" Cuma sabahının tadını çıkarayım.
Aslında bu hafta fotoğraf çekemediğimden ve mutluluk anlarımın hep benzer olduğundan yazmayacaktım FUF'u.Sonra fark ettim ki,sevdiklerimin,kendimin sağlıgının,destek veren kadınların,okuma hallerimin dışında "şu ana" cok müteşekkirim! cok!!!
Neden? Çünkü tüm hafta boyunca 4:34'te kalkıp,5:30'da işe basladım ben.Sabahlarım hep şu saate kadar şunu yetiştirmek zorunda olmakla geçti ve yine yetiştiremedim,fazladan işte kaldım,sinirlendim bitmeyen islere.O yüzden şu an cok mühim,arka planda Çamasır makinemin sesi,kolumda kafasını dinlendiren,mırlayan Adonis,sol kolumun altında Fred,önümde kahvem var.Çok mutluyum ve çok müteşekkirim.
Bunun dışında bu aralar hep aynı kadını rüyamda görüyorum,sanki tüm rüyalar birbirinin devamı gibi,çıldıracağım!Zaten her sabah iş ile ilgili rüyalarla uyandım! Rüyalarım beni gerer,zira önemli gelişmelerin öncesi hep unutmadığım rüyalarım vardır!
Bunun dışında Ispanya'dan misafirimiz var,düşünmüş bu tatlıyı getirmiş.GOYESCA imiş adı,hafif,ortası kremalı yufka tatlısı gibi,ikinci sabah kahvemin yanina bir dilim götürdüm bile.Müteşekkirim.
İste böyle,birazdan çamaşırları asacağım,sabah ilk iş açtığım camlarımı kapatıp,Fred'i yürüyüşe götüreceğim.Sonrası iş,geç başla,geç bitir günü.Belki fotografçıya gider,Istanbul dönüşünden beri ertelediğim foto işlerini hallederim bugün.
No comments:
Post a Comment